οἴχομαι

οἴχομαι, [tense] impf. ᾠχόμην (in Hdt. οἰχόμην), the only tenses used by Hom. : [tense] fut.

A

-ήσομαι Ar.V.51

, Fr.150, Pl.Tht.203d, etc. : [tense] pf.

οἴχωκα S.Aj.896

, Id.Fr.241 codd. (

ᾤχωκε A.Pers.13

) ; [tense] pf. part. οἰχωκώς, υῖα, ός Hdt.9.98,8.108 ; also ᾤχηκα ([etym.] παρ-) Il.10.252 (v.l.), D.H.11.5, etc. : [tense] plpf.

οἰχώκεε Hdt.1.189

, etc. ;

ᾠχήκει Plb.8.27.9

:—[voice] Med., [tense] pf. ᾤχημαι, [dialect] Ion.

οἴχημαι Hdt.4.136

([etym.] δι-), Plu.Cam.14 (παρ-, but in Hp. de Arte9, X.An.2.4.1, παροιχόμενος is now restored) :—[voice] Act., imper. οἶχε (but perh. οἴχε ([etym.] ο) with elision) Plu.Pyrrh.28 : [tense] pres. [full] οἰχέομαι, [var] contr. οἰχεῦμαι, dub. l. in AP7.273 (Leon.):

I rarely in a general sense, go or come, without the idea of departure, and without a perfect sense,

ἐννῆμαρ μὲν ἀνὰ στρατὸν ᾤχετο κῆλα θεοῖο Il.1.53

, cf. 5.495 ; more freq. go, go away, go off, Il.1.380, 13.38, 23.564, Od. 17.104, al. : but usu. οἴχεται in [tense] pf. sense, he has gone, departed, and ᾤχετο in [tense] plpf. sense, he had gone,

ἤδη . . οἴχεται Il.15.223

, cf. 14.311 ;

ἐπεὶ οἴχεο νηΐ Πύλονδε Od.16.24

, etc. ;

οἱ πρέσβεις οἱ μετὰ Πλειστίου οἰχόμενοι IG12.57.51

;

τῶν οἰ. Ἑλλάδ' ἐς αἶαν A.Pers. 1

(anap.);

τὸν κήρυκα τὸν παρὰ τοὺς βροτοὺς οἰ. Ar.Av.1270

: freq.c.part., εἴ πέρ κεν Ἄρης . . οἴχηται φεύγων shall be fled and gone, Od.8.356 ; ᾤχετ' ἀποπτάμενος he had taken flight and gone, Il.2.71 ;

ὥς μ' ὄφελ' . . οἴχεσθαι προφέρουσα . . θύελλα 6.346

, cf. Od.20.64 ; so

οἴχεται πλέων Hdt.4.145

; οἴχεται ἀπολιπών he has gone and left . . , ib.155 ; so in [dialect] Att., οἴχεται θανών (v. infr. II) ; ἢν δῃώσαντες οἴχωνται Foed. ap. Th.5.47 ;

οἴ. φέρων Ar.Lys. 976

, etc. ;

πρεσβεύων ᾤχετο X.Cyr.5.1.3

;

ᾤχετ' εὐθέως ἀπιών D.18.65

, cf. Pl.Smp.223b, etc. : with an Adj.,

οἴχεται φροῦδος

he's clean gone,

Ar.Ach.210

: rarely in the reverse usage,

οἰχόμενοι κόμισαν δέπας Il. 23.699

, cf. 22.223 : c. acc. cogn.,

οἴχεσθαι ὁδόν Od.4.393

.—The part. οἰχόμενος in Hom. sts. means absent, away,

Ὀδυσσῆος πόθος αἴνυται οἰχομένοιο Od.14.144

; δὴν οἰ. ib.376.

II Special usages:

1 of persons, euphem. for θνῄσκω, to have departed, be gone hence,

εἰς Ἀΐδαο Il.22.213

;

ψυχὴ κατὰ χθονὸς ᾤχετο 23.101

;

οἴ. θανών S.Ph. 414

, cf. E.Hel.134, etc. ;

[τὸ γένος] οἴ. πᾶν πρόρριζον And.1.146

;

οἰχήσομαι ἀπιὼν εἰς μακάρων δή τινας εὐδαιμονίας Pl.Phd.115d

; part. οἰχόμενος for θανών, departed, dead, A.Pers.546 (anap.), S.El.146 (lyr.), etc.

b to be undone, ruined, opp.

σῴζομαι, ἢ σεσώσμεθα . . ἢ οἰχόμεσθ' ἅμα Id.Tr.85

, cf.Aj.1128 ;

τὸ μὲν ἐπ' ἐμοὶ οἴχομαι, τὸ δ' ἐπὶ σοὶ σέσωσμαι X.Cyr.5.4.11

; so οἴχωκα or

ᾤχωκα

to be gone, undone, ruined,

A.Pers.13

(anap.), S.Aj.896, etc. ; so

οἰχομένας πόλεως E.Tr. 596

(lyr.), cf. Heracl.14 ;

τοῦ . . διαλυθεῖσαν οἴχεσθαι πολιτείαν Pl.Lg. 945c

.

2 of things, to be gone, lost, vanished, πῇ δή τοι μένος οἴχεται; whither is thy spirit gone? Il.5.472, cf. 13.220, 24.201 ;

αἰτία οἴχεται

is absent,

Gal.18(2).48

;

δίψης οἰχομένης Id.15.564

, cf. Aret. CD<*>4.